Westałki były jednymi z najważniejszych postaci w starożytnym Rzymie. Ich głównym zadaniem było utrzymanie świętego ognia w świątyni bogini Westy, co było kluczowe dla duchowego dobrostanu miasta.

Założenie kolegium westalek
Kolegium westalek zostało założone około VII wieku p.n.e. Ich głównym zadaniem było utrzymanie świętego ognia Westy, który symbolizował ciągłość Rzymu. Wybierane były z arystokratycznych rodzin i musiały złożyć śluby czystości na co najmniej 30 lat. Oznaczało to, że nie mogły się wychodzić za mąż ani mieć dzieci, lecz musiały wykonywać szereg rytuałów, aby zapewnić dobrostan Rzymu.

Życie w domu westalek
Westałki mieszkały w domu westalek, który znajdował się w pobliżu Forum Rzymskiego. Kompleks obejmował ich mieszkania, ogrody oraz budynki przeznaczone do ceremonii i przechowywania świętych przedmiotów. To miejsce było święte i dostępne dla zwykłych obywateli tylko podczas określonych świąt.

Do ich codziennych obowiązków należały różne rytuały, takie jak składanie ofiar z ciast i wina bogini Wescie oraz utrzymywanie ognia dzień i noc. Uczestniczyły również w wielu corocznych festiwalach, takich jak Vestalia, poświęcone bogini Wescie, które obejmowały oczyszczanie świątyni oraz rozdzielanie świętych przedmiotów mieszkańcom Rzymu.

Wybór i przywileje
Kandydatki na westalki wybierano w wieku od sześciu do dziesięciu lat z wpływowych rzymskich rodzin. Po wyborze przeszły rytuał zwany 'capitio', w ramach którego były rytułalnie "przyjmowane" przez Pontifex Maximus i na stałe oddzielane od rodziny. Westalki cieszyły się licznymi przywilejami, takimi jak prawo posiadania majątku, zwolnienia podatkowe, immunitety oraz swoboda poruszania się po mieście powozem.

Utrzymanie świętego ognia
Utrzymywanie świętego ognia w świątyni Westy było głównym zadaniem westalek. Ogień ten symbolizował wieczną żywotność Rzymu i jego utrzymanie uznawano za kluczowe dla bezpieczeństwa miasta. Westalki przygotowywały także składniki rytualne, takie jak mola salsa, mieszankę soli i mąki używaną w ceremoniach.

Kary za wykroczenia
Jeśli westalka złamała ślub czystości, była sądzona przed Pontifex Maximus. Proces odbywał się w Atrium Vestae i mógł trwać kilka dni. Jeśli uznano ją za winną, była żywcem pogrzebana w podziemnej komnacie z niewielką ilością pożywienia i wody, co było jedną z najcięższych kar w społeczeństwie rzymskim.

Codzienne życie i ubiór
Codzienny rozkład westalek był harmonijnym połączeniem obowiązków publicznych i dyscypliny prywatnej. Ich mieszkania znajdowały się w domu westalek, dużej willi w pobliżu Forum Rzymskiego. Kompleks ten służył zarówno jako miejsce zamieszkania, jak i miejsce ceremonii. Westalki nosiły charakterystyczne ubrania, które symbolizowały ich czystość i status, w tym stola, długą, fałdowaną suknię, oraz suffibulum, biały wełniany welon.

Znane westalki
Do najsłynniejszych westalek należy Rea Silvia, mityczna matka Romulusa i Remusa, często uznawana za pierwszą westalkę. Historyczne zapisy wspominają również inne znaczące westalki, takie jak Cornelia, skazana na śmierć za złamanie ślubu czystości.

Koniec kolegium westalek
Kolegium westalek istniało aż do 394 roku n.e., kiedy to zostało zniesione przez cesarza Teodozjusza I. Upadek Rzymu przypisuje się akceptacji chrześcijaństwa i zaniedbaniu dawnych bogów, którzy przez wieki chronili miasto.

Rola religijna i rytuały
Westałki pełniły centralne funkcje w starożytnej religii rzymskiej, koncentrując się na utrzymaniu świętego ognia i wykonywaniu różnych rytuałów i ceremonii. Były bardzo widoczne podczas różnych festiwali, ucieleśniając religijne obowiązki miasta. Ich funkcje obejmowały różne obszary, w tym nadzór nad przygotowaniami i przeprowadzanie ofiar dla bogini Westy, opiekunki ognia domowego. Te kapłanki były również odpowiedzialne za ochronę świętych przedmiotów i przeprowadzanie rytuałów, które były centralne dla rzymskiej kultury i religii.

Festiwale i wystąpienia publiczne
Westałki były w centrum Vestalii, corocznego festiwalu na cześć Westy. To publiczne wydarzenie pozwalało kapłankom aktywnie uczestniczyć w obchodach, w tym w grach i publicznych rytuałach. Ich obecność była kluczowa i podkreślała ich prestiż w społeczeństwie rzymskim. Jako ucieleśnienia miasta i jego religijnej etyki, te publiczne wystąpienia dodatkowo umacniały ich znaczenie dla duchowego dobrostanu państwa.

Ochrona świętych przedmiotów i testamentów
W domu westalek, znanym jako Atrium Vestae, te kapłanki były odpowiedzialne za ochronę świętych relikwii, które były kluczowe dla religijnej i społecznej struktury rzymskiego państwa. Były także odpowiedzialne za przechowywanie testamentów, co dawało im znaczący wpływ w społeczeństwie rzymskim. Ich rola obejmowała ochronę i zarządzanie majątkiem, w tym prawo posiadania majątku, przywilej, który nie był powszechny dla kobiet tamtego czasu.

Rola w polityce i społeczności
Westałki miały wyróżniający status społeczny, który przekraczał zwykłe granice ról kobiet w społeczeństwie rzymskim. Z powodu swojej wyjątkowej pozycji mogły ingerować w procesy polityczne, takie jak uwalnianie niewolników i opóźnianie operacji wojskowych. Społeczność wysoko je ceniła, a ich obecność na wydarzeniach publicznych symbolizowała boską ochronę narodu rzymskiego.

Codzienne życie westalek
Codzienny rozkład westalek był harmonijnym połączeniem obowiązków publicznych i prywatnej dyscypliny. Były odpowiedzialne za utrzymanie świętego ognia, przeprowadzanie różnych rytuałów religijnych i uczestniczenie w licznych wydarzeniach obywatelskich. Ich rola w społeczeństwie rzymskim była złożona i wymagała dużego poświęcenia i dyscypliny.