Tradycyjnie uważano, że bogatsze obszary miejskie są bardziej podatne na większą różnorodność biologiczną, co jest znane jako "efekt luksusu". Jednak najnowsze badania sugerują, że ta zależność jest bardziej złożona niż wcześniej sądzono. Madhusudan Katti, profesor nadzwyczajny leśnictwa i zasobów środowiskowych na Uniwersytecie Stanowym Karoliny Północnej, zauważa, że postrzeganie różnorodności biologicznej jako luksusu umniejsza zdolność ludzi do jej tworzenia.

Ponowne rozważenie "efektu luksusu"

"Różnorodność biologiczna nie jest luksusem; jest czymś, co możemy pielęgnować w miastach," mówi Katti. "Nie jest to tylko bierny produkt uboczny bogactwa. Zamiast polegać na korelacji między bogactwem a różnorodnością biologiczną, chcieliśmy zrozumieć wiele sposobów, w jakie różnorodność biologiczna współdziała z różnymi naciskami społecznymi i systemami."

Analiza czynników społeczno-ekologicznych

Aby to osiągnąć, badacze rozpoczęli od analizy samej ziemi. Najpierw zidentyfikowali wspólne cechy obszarów o dużej bioróżnorodności, a następnie zbadali procesy, które sprzyjają różnorodności biologicznej oraz struktury społeczne, które umożliwiają te procesy. Katti nazywa to ramą społeczno-ekologiczną, która bada, jak działalność ludzka kształtuje przyrodę w kontekście społecznym.

Rola ramy POSE

Te decyzje są częścią tego, co badanie nazywa ramą POSE. Zamiast używać terminów takich jak "luksus", rama opisuje cztery czynniki społeczne, które determinują, jak jednostka, grupa społeczna lub instytucja może wpływać na różnorodność biologiczną: władza, cele, kontekst społeczno/ekologiczny i wysiłek (POSE). Każda część ramy reprezentuje punkt wpływu, który społeczności mogą wykorzystać do budowania różnorodności biologicznej i może wyjaśniać efekt luksusu. Osoba z większym majątkiem, która posiada dom, na przykład, będzie miała większą władzę nad krajobrazem na swojej posesji niż ktoś, kto mieszka w kompleksie mieszkaniowym. Korzystając z ramy POSE, społeczności o mniejszym bogactwie mogą znaleźć sposoby na wykorzystanie posiadanych zasobów, na przykład koncentrując się na zwiększeniu wysiłku poprzez organizację zbiorową.

Wspieranie inicjatyw wspólnotowych

Katti ma nadzieję, że rama POSE zainspiruje ludzi do pracy na rzecz zdrowszych krajobrazów w ich społecznościach. "Chcemy, aby ludzie zrozumieli, że mogą wpływać na krajobraz wokół siebie nawet bez dużych nakładów finansowych," mówi Katti. "To właśnie robią grupy społeczne od dawna: organizują się, aby przezwyciężyć brak bogactwa poprzez wysiłek. Nasza praca jest wezwaniem do działania. Różnorodność biologiczna jest osiągalna, a ludzie mają moc, aby ją wspólnie tworzyć."

Artykuł zatytułowany "Biodiversity is Not a Luxury: Unpacking Wealth and Power to Accommodate the Complexity of Urban Biodiversity" został opublikowany w czasopiśmie Ecosystems. Pierwszym autorem artykułu jest Renata Poulton Kamakura z Uniwersytetu Duke. Współautorami są Jin Bai i Vallari Sheel, doktoranci na Uniwersytecie Stanowym Karoliny Północnej.

Praca była wspierana przez National Science Foundation w ramach grantu 2139754 oraz przez U.S. Geological Survey Southeast Climate Adaptation Science Center.