Nowe odkrycie dinozaura w Argentynie odkrywa cudowny świat późnej kredy

W Patagonii naukowcy niedawno odkryli nowy gatunek dinozaura nazwany Koleken inakayali, przedstawiciela grupy abelisaurydów, mięsożernych znanych z charakterystycznych krótkich przednich kończyn. Nazwa Koleken inakayali pochodzi z języka Tehuelche, ludu z centralnej Patagonii, a inspiracją była lokalizacja odkrycia w warstwach gliny oraz imię przywódcy ludu Tehuelche, Inakayala. To odkrycie reprezentuje tylko drugi znany gatunek abelisaurydów, który żył w formacji La Colonia w późnej kredzie, około 70 milionów lat temu. Co zaskakujące, Koleken współistniał z innymi dinozaurami, takimi jak Titanomachya gimenezi, co sugeruje, że formacja La Colonia była kluczowym miejscem do badania ostatnich lat dinozaurów.

Koleken inakayali wykazuje pokrewieństwo z znanym "mięsnym bykiem" Carnotaurus sastrei, ale w przeciwieństwie do tego bardziej znanego krewnego, Koleken jest mniejszy i nie ma masywnych rogów czołowych. Jego szkielet czaszki i cechy anatomiczne ujawniają nowe spostrzeżenia dotyczące różnorodności abelisaurydów, co czyni to odkrycie niezwykle ważnym dla zrozumienia drapieżników, które żyły w Ameryce Południowej przed masowym wymieraniem na końcu kredy.

Zespół badawczy, kierowany przez naukowca National Geographic Explorera Diego Pola, odkrył częściowy szkielet Kolekena, który obejmuje kilka kości czaszki, prawie cały szereg kręgów, kompletną miednicę, kilka kości ogonowych oraz prawie całkowicie zachowane nogi. Te znaleziska dostarczają bogatego źródła informacji o różnorodności biologicznej i ewolucji drapieżników w późnym okresie kredy. Interesująco, szkielet czaszki Kolekena pokazuje przyspieszone tempo ewolucji w wczesnym okresie kredy, co dodatkowo wyjaśnia, jak dostosowywały się do zmieniających się warunków środowiskowych.

Patagonia jako epicentrum różnorodności abelisaurydów

Patagonia od dawna uznawana jest za kluczowy obszar do odkrywania skamieniałości abelisaurydów, a odkrycie Kolekena potwierdza jego znaczenie. Większość skamieniałości abelisaurydów znaleziono na południu Argentyny, podczas gdy północ tej regionu pozostaje stosunkowo słabo zbadana. Odkrycie tego nowego gatunku, zwłaszcza w formacji Los Blanquitos w północnej Argentynie, otwiera drzwi do dalszych badań nad tym, jak ta grupa drapieżników dostosowywała się do życia w różnych obszarach. Czaszka Guemesia ochoai, znaleziona w tym samym obszarze, dostarcza ważnych informacji o cechach ewolucyjnych tych dinozaurów, nawet bez obecności charakterystycznych rogów, które mają inne abelisaurydy. Ta unikalna cecha sugeruje możliwą bliskość do przodków całej grupy lub jej miejsce u podstaw drzewa genealogicznego abelisaurydów.

Pomimo pewnych niejasności, takich jak wielkość mózgu i cechy fizyczne, które różnią Guemesia ochoai od innych abelisaurydów, badacze uważają, że cechy te wskazują na istnienie nowego rodzaju i gatunku. Guemesia ochoai została nazwana na cześć argentyńskiego bohatera ludowego Martín Miguel de Güemesa oraz technika muzealnego Javiera Ochoai, który odkrył skamieniałość. Badacze mają teraz nadzieję na znalezienie dodatkowych okazów, aby dowiedzieć się więcej o życiu w starożytnej Argentynie, zwłaszcza w okresie, który poprzedzał masowe wymieranie na końcu kredy.

Różnorodność fauny w formacji La Colonia

Formacja La Colonia, położona w centralnej Patagonii, stała się znana jako jedno z najważniejszych stanowisk skamieniałości z późnej kredy. Tutaj, oprócz Kolekena, znaleziono również szczątki innych gatunków dinozaurów, takich jak tytanozaurydy, które współistniały z abelisaurydami. Naukowcy wierzą, że te stanowiska są kluczowe dla zrozumienia ekosystemów, które istniały tuż przed wielkim masowym wymarciem. Oprócz dinozaurów, znaleziono także szczątki zwierząt, takich jak żółwie podocnemidowe, co wskazuje na różnorodną społeczność lądowych i wodnych gatunków, które tu żyły.

Różnorodność abelisaurydów w formacji La Colonia odzwierciedla nie tylko bogactwo ekosystemu, ale także szybkość zmian ewolucyjnych, które doprowadziły do adaptacji niezbędnych do przetrwania w nieprzewidywalnych warunkach późnej kredy. Badacze poświęcili szczególną uwagę badaniu ewolucji struktur czaszkowych, które wskazywały na różne adaptacje do drapieżnictwa. Ewolucyjne przystosowania Kolekena, takie jak mocna budowa czaszki i silne szczęki, pokazują, jak bardzo te dinozaury były gotowe do adaptacji do swojego ekosystemu, pomimo braku typowych przednich kończyn.

Naukowcy teraz planują dalsze badania, aby dowiedzieć się więcej o życiu i śmierci dinozaurów takich jak Koleken oraz aby lepiej zrozumieć wzorce wymierania w Ameryce Południowej i porównać je z resztą świata. Diego Pol i jego zespół globalnych ekspertów nadal pracują nad zbieraniem nowych dowodów skamieniałości, które umożliwią im dokładniejsze zrozumienie ostatnich chwil dinozaurów.

Odkrycie Kolekena i innych pokrewnych gatunków nie tylko wzbogaca naszą wiedzę o różnorodności życia zwierzęcego w Patagonii, ale także pozwala nam lepiej zrozumieć globalne zmiany, które ukształtowały naszą planetę. Badanie tych skamieniałości jest czymś, co wykracza poza granice narodowe; przyczynia się do globalnej społeczności naukowej i daje nam wgląd w to, jak dinozaury żyły, umierały i w końcu zniknęły z powierzchni Ziemi podczas jednego z najdramatyczniejszych rozdziałów naszej planetarnej historii.