Prokuratura Okręgowa w Osijeku wydała decyzję o przeprowadzeniu śledztwa przeciwko kilku oskarżonym w związku z uzasadnionym podejrzeniem popełnienia zbrodni wojennych. Pierwszy oskarżony, obywatel Republiki Chorwacji, Republiki Serbii i Zjednoczonego Królestwa, jest podejrzany o zbrodnię wojenną przeciwko ludności cywilnej, podczas gdy pozostali oskarżeni, obywatele Republiki Chorwacji, są podejrzani o zbrodnię wojenną przeciwko jeńcom wojennym.

Pierwszy oskarżony jest podejrzany o udział w znęcaniu się nad ludnością nieserbską w Oroliku pod koniec sierpnia i na początku września 1991 roku, jako członek serbskiej formacji paramilitarnej TO Orolik, która działała razem z tzw. JNA. Podaje się, że pierwszy oskarżony, wraz z trzema innymi członkami TO Orolik, uzbrojony w broń automatyczną, wszedł do domu poszkodowanego i zażądał pieniędzy, po czym pozbawił poszkodowanego wolności i znęcał się nad nim, powodując poważne obrażenia.

Istnieje uzasadnione podejrzenie, że pierwszy oskarżony, wraz z dwoma innymi członkami TO Orolik, znęcał się nad drugim poszkodowanym w pomieszczeniach szatni klubu piłkarskiego w Oroliku, bijąc go po całym ciele i powodując liczne obrażenia. Podejrzewa się również, że wraz z trzema innymi członkami TO Orolik, uzbrojony w broń palną, zaatakował trzeciego poszkodowanego, powodując obrażenie lewego ramienia bez żadnej prowokacji.

Trzeci i czwarty oskarżony są podejrzani o znęcanie się nad pojmanymi członkami Gwardii Narodowej z Beraka na początku września 1991 roku w Oroliku. Podaje się, że wraz z nieznanymi członkami TO Orolik bili pojmanych obrońców po całym ciele podczas transportu więźniów, a także uczestniczyli w znęcaniu się nad więźniami przed pomieszczeniami TO Orolik.

Drugi i piąty oskarżony są podejrzani o znęcanie się nad więźniami z szatni klubu piłkarskiego w Oroliku. Podaje się, że podchodzili do więźniów, wśród których byli członek Gwardii Narodowej i jego brat, i bili ich po głowie i ciele, mimo że ręce więźniów były związane za plecami.

Z raportu Prokuratury Okręgowej w Osijeku wynika, że pierwszy oskarżony jest oskarżony o udział w przemocy przeciwko ludności nieserbskiej w Oroliku, popełnionej podczas zbrojnej agresji na Chorwację. W wymienionym okresie, we współpracy z trzema innymi członkami TO Orolik, wdarł się do domu rodzinnego, zmuszając właścicieli do oddania pieniędzy, a następnie fizycznie znęcał się nad poszkodowanym, powodując poważne obrażenia, w tym złamanie biodra.

Podczas śledztwa stwierdzono również, że pierwszy oskarżony uczestniczył w przemocy wobec innego poszkodowanego, którego wyprowadzili z szatni klubu piłkarskiego i bili rękami i nogami. Ten incydent spowodował poważne obrażenia poszkodowanego.

Dodatkowo pierwszy oskarżony jest oskarżony o atak na trzeciego poszkodowanego, którego wraz z trzema innymi członkami TO Orolik fizycznie zaatakował bronią palną, powodując obrażenie ramienia. Wszystkie wymienione ataki miały miejsce w okresie, gdy tzw. JNA okupowała Orolik, a serbskie formacje paramilitarne przejęły kontrolę nad miejscowością.

Trzeci i czwarty oskarżony, według uzasadnionego podejrzenia, uczestniczyli w znęcaniu się nad jeńcami wojennymi podczas ataku na Berak i ich transportu do Orolika. Podczas przemieszczania się więźniów w kolumnie, nieznani członkowie TO Orolik wybrali dwóch obrońców i wraz z trzecim i czwartym oskarżonym fizycznie znęcali się nad nimi.

Dalsze raporty pokazują, że trzeci i czwarty oskarżony, wraz z innymi, uczestniczyli w znęcaniu się nad pojmanymi obrońcami z Beraka przed pomieszczeniami TO Orolik. Ten akt przemocy obejmował bicie więźniów po całym ciele rękami i nogami, gdy leżeli na ziemi.

Drugi i piąty oskarżony są oskarżeni o dodatkowe akty przemocy wobec więźniów, w tym członka Gwardii Narodowej i jego brata, w szatni klubu piłkarskiego w Oroliku. Mimo że ręce więźniów były związane, oskarżeni bili ich po głowie i ciele, powodując poważne obrażenia.

Z powodu powagi popełnionych czynów i uzasadnionego podejrzenia ich udziału, podjęto decyzję o zastosowaniu tymczasowego aresztu wobec wszystkich oskarżonych. Sprawa ta stanowi jeden z wielu przykładów poważnych naruszeń międzynarodowego prawa humanitarnego i praw jeńców wojennych podczas