Prokuratura Okręgowa w Osijeku wydała nakaz przeprowadzenia śledztwa przeciwko ośmiu obywatelom Chorwacji, urodzonym w latach 1956, 1964, 1964, 1969, 1958, 1968, 1968 i 1968, podejrzewanym o popełnienie zbrodni wojennych przeciwko ludności cywilnej na podstawie art. 120, ust. 1 Kodeksu Karnego Republiki Chorwacji.

Uzasadnione podejrzenie zbrodni z 1991 roku
Zebrane dowody wskazują, że oskarżeni pierwszy i drugi, w okresie od połowy listopada 1991 do połowy stycznia 1992 roku, w Grabovcu, uczestniczyli w nielegalnych działaniach przeciwko cywilom narodowości nie-serbskiej. W tym okresie, po tym jak siły JNA i serbskie formacje paramilitarne zajęły Baranję podczas zbrojnej agresji na Chorwację, oskarżeni jako członkowie Sztabu Obrony Terytorialnej Grabovac działali sprzecznie z przepisami międzynarodowego prawa zwyczajowego, wojennego i humanitarnego. Ich działania obejmowały zatrzymanie mieszkańców narodowości nie-serbskiej w pomieszczeniach Domu Kultury w Grabovcu, gdzie byli oni fizycznie i psychicznie maltretowani w celu zmuszenia ich do opuszczenia swoich domów.

Z informacji z dochodzenia wynika, że wśród ofiar byli cywile urodzeni w latach 1956, 1944, 1950, 1935, 1938, 1940, 1970, 1949, 1939, 1947, 1940, 1959, 1928, 1939, 1956, 1939, 1960, 1947 i 1934. Osoby te zostały zmuszone do opuszczenia swoich domów pod groźbą i przemocą fizyczną. Maltretowania, którym byli poddawani, obejmowały uderzenia, które spowodowały poważne obrażenia ciała, wynikające z wielokrotnych ciosów, przez co wielu z nich krwawiło i doznało poważnych konsekwencji fizycznych i psychicznych.

Szczegóły brutalnych maltretowań
Dalsze dowody wskazują, że w grudniu 1991 roku, w pomieszczeniach Domu Kultury, oskarżeni brutalnie fizycznie maltretowali jednego z mieszkańców, urodzonego w 1940 roku, który po doznanych obrażeniach został sparaliżowany i bez pomocy lekarskiej zmarł później. Ta tragiczna śmierć dodatkowo podkreśliła brutalność działań podejrzanych, a zebrane podczas śledztwa dowody wyraźnie pokazują, że ofiara była narażona na ciągłą przemoc bez możliwości obrony lub pomocy.

Istnieje również podejrzenie, że jednocześnie codziennie fizycznie i psychicznie maltretowali innego mieszkańca, urodzonego w 1959 roku. Osoba ta doznała poważnych konsekwencji psychicznych w wyniku maltretowania, na które była narażona, a jej stan dodatkowo pogarsza fakt, że nie zapewniono jej żadnej pomocy medycznej w tym okresie. To brutalne zachowanie oskarżonych wobec cywilów wskazuje na ich zamiar terroryzowania lokalnej ludności i zmuszenia jej do opuszczenia swoich domów.

Kontekst historyczny i konsekwencje
Oprócz indywidualnych zbrodni, istnieje uzasadnione podejrzenie, że pozostali podejrzani, od września do listopada 1991 roku, w Kneževi Vinogradi i Grabovcu, również złamali międzynarodowe normy dotyczące ochrony ludności cywilnej. Według doniesień, trzeci oskarżony, jako dowódca Sztabu Obrony Terytorialnej Kneževi Vinogradi, razem z czwartym, piątym, szóstym, siódmym i ósmym oskarżonym, działał sprzecznie z prawem humanitarnym. Z wiedzą i aprobatą dowódcy nielegalnie pozbawiali wolności mieszkańców Grabovca narodowości nie-serbskiej, doprowadzali ich na przesłuchania do pomieszczeń sztabu i brutalnie maltretowali, co miało trwałe skutki dla ich zdrowia fizycznego i psychicznego.

Te wydarzenia są częścią szerszego kontekstu zbrodni wojennych popełnionych podczas wojny o niepodległość Chorwacji, i mają głębokie konsekwencje dla lokalnej społeczności. Zbrodnie wymienione w akcie oskarżenia nadal mają znaczący wpływ na ocalałe ofiary i ich rodziny. Ważne jest również, że oskarżeni obecnie nie przebywają w Republice Chorwacji i nie są dostępni dla instytucji państwowych, co dodatkowo utrudnia postępowanie w tej sprawie.

Ten przypadek pokazuje, jak zbrodnie wojenne pozostawiły głębokie blizny na społeczeństwie i podkreśla znaczenie sprawiedliwości i odpowiedzialności za zbrodnie popełnione podczas wojny. Jest nadzieja, że sprawiedliwość w końcu zostanie wymierzona, a ofiary otrzymają pewną formę zadośćuczynienia poprzez ten proces prawny.